Wees getuige – Symposium

Op 4 oktober mocht ik spreken op het Symposium met het thema “Wees getuige”. Het symposium vond plaats in de federatieweek van de Clara en Franciscus federatie in het Groene Hart. Mij is gevraagd te spreken over de overgang van cultuur-Katholiek naar keuze-Katholiek en wat dat betekend. In dit artikel een beknopte samenvatting van mijn lezing. Je leven is het resultaat van de keuzes die je maakt. Sommige keuzes maak je zelf, anderen worden voor je gemaakt. Het leven zit vol keuzemomenten. Ben jij je bewust van je keuzes? Ik neem je mee langs een aantal mijlpalen in mijn leven en vertel wat het resultaat is van mijn keuzes. We beginnen bij het begin.

Het Heilig Doopsel ontvangen

Toen ik nog geen 2 maanden oud was ben ik gedoopt, dit was op 11 oktober 1987. Paus Franciscus heeft dit jaar iedereen opgeroepen op te zoeken wanneer je doopdag was omdat het je geboortedag van de wedergeboorte is. Een ware feestdag. Uiteraard wist ik niet wanneer dit was maar mijn ouders konden me dit wel vertellen. Het eerste Sacrament heb ik ontvangen, als cadeau, hier hebben mijn ouders voor gekozen. Met het ontvangen van het Doopsel ben ik een kind van God geworden, een kind van het Licht door de kracht van de Heilige Geest.

Eerste Heilige Communie

Als kind heb ik het Sacrament van de Eerste Heilige Communie ontvangen. Een Sacrament wat ik bewust heb ontvangen, de keuze hiervoor heb ik toendertijd samen met mijn ouders gemaakt. De Eerste Heilige Communie is de feestelijke deelname aan de Maaltijd van de Heer. Het is wel vrij gebruikelijk om je Eerste Heilige Communie te doen als je gedoopt bent. Je gaat hierin gewoon mee in het programma, tenzij je expliciet zegt dat je écht niet de Eerste Heilige Communie wil ontvangen.

Het Heilig Vormsel

Als tiener heb ik het Sacrament van het Heilig Vormsel ontvangen. De keuze voor het ontvangen van dit Sacrament heb ik zelf gemaakt onder begeleiding van mijn ouders. Bij het ontvangen van het Heilig Vormsel wordt je gezalfd met olie (chrisma) en wordt een gebed over je uitgesproken voor uitstorting van de Heilige Geest met handoplegging.

De Wereldjongerendagen

Op mijn 18de ben ik naar de Wereldjongerendagen (WJD) in Keulen geweest met Bisdom Rotterdam. Dit is een bewuste zelfstandige keuze geweest. Hoewel ik wel moet toegeven dat deze keuze door zowel onze priester als mijn ouders werd beïnvloed. De WJD heb ik als enorm leuk ervaren. Het is iets bijzonders om met leeftijdsgenoten het geloof te vieren. De catechese die werd gegeven sloot goed aan op mijn belevingswereld en maakte me erg enthousiast over het Katholieke geloof.

Vervolgens kwam ik thuis en daar was het toch heel anders dan in Keulen. Eerlijk gezegd vond ik het allemaal nogal saai en het geloof leefde niet voor mij. Ik had veel vragen over wie God precies is en ook wat de toegevoegde waarde was van naar de Kerk gaan. Wat heb ik eraan als ik naar de Kerk ga? Dat klinkt misschien egoïstisch maar dat is wel hoe je opgroeit. Als je als kind de tafel van 3 uit je hoofd kent, krijg je een sticker. Als je goed leert voor een toets, krijg je een goed cijfer. En als ik braaf naar de Kerk ging, stond ik vervolgens buiten met meer vragen dan toen ik erheen ging. Het was daarom makkelijker om weg te blijven. Ik ging steeds minder naar de Kerk. Tot ik eigenlijk alleen nog maar met grote feestdagen ging.

Zoektocht

In de tijd dat ik niet naar de Kerk ging ontstond er een soort leegte. Ik probeerde deze leegte te vullen met feestjes en andere sociale bezigheden maar de leegte werd nooit echt gevuld. In 2012 kreeg ik een uitnodiging van mijn tante om naar het Celebrate festival van de Katholiek Charismatische Vernieuwing (KCV) te komen. Daar had ik nog nooit van gehoord dus dat heb ik eerst maar gegoogled. De KCV is een stroming binnen de Rooms-Katholieke Kerk met bijzondere aandacht en openheid voor de Heilige Geest. Dat zei me eigenlijk ook nog niets, ik vond het maar vaag. Dus ik heb de locatie, Stadskanaal, gegoogled. Dat zag er wel erg aantrekkelijk uit. Dus ik besloot de conferentie een dagje te proberen en als ik het niets vond dan zou ik gewoon lekker gaan wandelen en fietsen in Stadskanaal.

Blijdschap is het teken van vervulling

Mijn gevoel bij de eerste kennismaking met de KCV was een beetje dubbel. Er was bijvoorbeeld veel lofprijzing met verschillende uitdrukkingen in zang, klanken, woorden, lichaamshouding en dans. En ik voelde me daar ongemakkelijk bij maar tegelijkertijd was ik ook heel nieuwsgierig. Ik herkende de vreugde en openheid zoals het bij de WJD was. Er was goed onderwijs en wat bij mij is blijven hangen, is blijdschap is het teken van vervulling. En ik dacht bij mezelf, die vreugde wil ik! Vervullende vreugde. Dus ik bad tot God: God, ik wil U kennen. Vervul mij. (Pas op met wat je bidt, God zou het zomaar kunnen beantwoorden!) Op dat moment werd ik overspoeld met een vreugde die ik niet eerder heb ervaren. Ik had ook het gevoel dat ik ineens lichter was. En ik leerde dat ik ook daadwerkelijk lichter was. Ik had een rugzak vol met twijfel, zorgen, boosheid, teleurstellingen en meer en die heb ik leeggegooid aan de voet van het Kruis. In de jaren was het een zware rugzak geworden. Ik heb de keuze gemaakt om die rugzak leeg te maken zodat er ruimte was voor vreugde, blijdschap, vrede en liefde. Ruimte voor God.

Eén keuze

God is een God van relatie. Door gebed kunnen we een gesprek met Hem voeren. Hij is altijd dichtbij. In het Woord staat dat Jezus zegt “ik klop op de deur”. Daarmee bedoelt Hij niet de deur van de Kerk, maar de deur van je hart. Jezus klopt op de deur van je hart en wacht. Hij wacht tot jij opent. Open jij de deur van je hart? Er is nu maar één keuze die ik maak: ik kies voor God. Alle andere keuzes maak ik samen met Hem door gebed. Kiezen voor God is niet een keuze die je éénmalig maakt, het is een keuze die je iedere dag opnieuw maakt. Iedere dag kies je of je voor Hem leeft of voor jezelf. Het maakt niet uit of je intiem met Hem wandelt, een stap verwijderd bent of 100 stappen van Hem verwijdert bent. Het is altijd maar één stap om terug te komen.

Het resultaat van mijn keuzes is dat ik in vrede en vreugde leef. Dat ik uitkijk naar iedere nieuwe dag die de Heer me geeft. Ik steun niet op mijn eigen kracht en wijsheid maar op die van Hem. God is in, naast, voor en achter me. Dat voel ik. Daarom ben ik nooit alleen en zijn mogelijkheden grenzeloos. Ik ga het avontuur aan met God en zoek Hem in alles. Ik zoek Hem in het Woord, de schepping, de prachtige natuur en in iedere persoon die ik ontmoet. Want allen zijn wij gemaakt naar Zijn evenbeeld.